Ik zal meteen met de deur in huis vallen: dit zal het (hopelijk) laatste bericht zijn op deze blog. Ik zet er virtueel een punt achter. Terwijl ik hier vorig jaar nog rust en troost vond en de woorden uit mijn vingers vloeiden, zit ik nu al maanden te denken over wat ik hier nog zou kunnen schrijven.
Op deze blog staat een hoofdstuk uit mijn leven beschreven dat ik nooit zal vergeten, maar waar me vooral de positieve kanten van zullen bij blijven. Zo voelde ik wat onvoorwaardelijke liefde en vriendschap is. Ik ervoer persoonlijk hoe broos onze gezondheid is en dat we er elke dag van moeten genieten en er dankbaar voor zijn. Ik zag vanaf de zijlijn hoe we allen door het leven razen en ons helemaal niet schuldig hoeven te voelen om even stil te staan en op adem te komen.
Met deze vernieuwde blik op het leven ga ik verder. Ik voel me rijker dan voorheen. Ook al overvalt me soms een diepe angst - vooral bij naderende controles - ik voel me steeds beter, op alle gebied. Puurder ook. Ik ben klaar om deze digitale bladzijde om te slaan en ben benieuwd naar wat het volgende hoofdstuk zal brengen.
Life is like a book. Some chapters sad, some happy, and exciting. But if you never turn the page... You will never know what the next chapter holds.
We horen of zien elkaar zeker en vast nog en vergeet nooit: Liefde is alles.
Banzai!